RUQHOYYA:

Bismillaahirrahmaanirrahiim
(Me emrin e Allahut, të Gjithëmëshirshmit, Mëshirëplotit)

Nuk i kujtoj ëndrrat e fëmijërisë sime, vetëm një e mbaj mend: kur po digjesha nga zjarri, por zjarri nuk ishte i nxehtë. Lexoja Kur’anin në mes të flakëve. Dhe kishte një ndjenjë që nuk më është shuar kurrë: isha e madhe, shumë e madhe, si të ishte trupi im gjigand. Ishte thjesht një ndjenjë, si kur e ndjen veten si gjigande, si një përbindëshe që sheh të tjerët të vegjël. Këtë ndjenjë e kam ndjerë që nga ajo ëndërr e fëmijërisë. Dhe një natë në vitin 2024, Allahu ma tregoi një ëndërr: po rrija ulur në tokë, por koka ime arrinte deri në qiell.

Nuk guxoja të ngrihesha, sepse nëse do të ngrihesha, do ta shkelja tokën. Dhe këtë ma tregoi Allahu për dy javë me radhë. Në javën e tretë mora guximin të ngrihem. U ngrita ngadalë. Dhe u befasova: isha e gjatë sa Xheneti i Isait, birit të Merjemes. Dhe sytë e mi ishin pikërisht në verandën e tij. Shikova brenda dhe thashë: “Kjo është shtëpia ime.” Dhe Xheneti i Isait ishte pranë shtëpisë sime, i ngjitur me murin. Dhe ndjeva madhështinë e Allahut. Dhe kjo tokë është e vogël për Allahun. Allahu mund të bëjë çfarë të dojë – një frymë e Tij dhe toka shkatërrohet. Ky ndjenjë u bë sërish e gjallë në mua, si një pamje nga ëndrra.

Ulaa'ika ‘alaa hudammirrabbihim wa ulaa'ika humul-muflihuun
Aamiin, yaa Allah, yaa Rabb, yaa Sami', yaa Bashir, Alhamdulillah
(Ata janë në udhëzim nga Zoti i tyre, dhe ata janë të shpëtuarit.
Amin, o Allah, o Zot, o Dëgjues, o Shikues, Falënderimi i qoftë Allahut.)

Keywords: